„Doe je mee? We spelen verstoppertje", zegt een enthousiaste leerling als ik het schoolplein oploop. Zo klinkt dit als een zorgeloos Oudhollands spel, maar zoals er op dit moment in het basisonderwijs verstoppertje wordt gespeeld, zijn er ongemerkt veel verliezers. Normaliter is spel een manier om elkaar en de wereld te leren ken- nen. Zelfs in extreem moeilijke omstandigheden spelen kinderen om te verwerken en te oefenen voor het echte leven. Onze leerkrachten zetten zich elke dag in om voor kinderen nieuwe uitda- gende spelsituaties te creëren, te zorgen voor een leeromgeving die de nieuwsgierigheid prikkelt, uitdaagt, aanzet tot ontdekken, denken en leren. Het zijn professionals. Ik ben enorm trots en bezorgd tegelijk, omdat het aftellen in het onderwijs al cen tijdje gaande is.

„Tien, negen." Het onderwijs verstopt het effect van het lerarentekort. De kinderen van onze scholen krijgen goed onderwijs, maar dat de prijs hiervoor enorm hoog is, weet bijna niemand. Wat dat betreft is het niet verwonderlijk dat u misschien met verbazing reageert op de twee aangekondigde stakingsdagen eind januari. We hebben u, misschien uit schaamte, niet genoeg geïnformeerd over het effect van het lerarentekort.

„Acht, zeven." Ouders, de omgeving van de school en de maatschappij hebben geen idee hoeveel creatieve manieren zijn ingezet om onze kinderen niet de dupe te laten worden van het lerarentekort.
Het wordt aan het zicht onttrokken door de te vroege inzet van mensen die het vak aan het leren zijn, door onbevoegden voor een groep te zetten terwijl hun begeleiding onder druk staat, door alle extra handen die nodig zijn voor passend onderwijs weer voor de groep te zetten en door de continue overbelasting van een team met het steeds dwingender appel op meer werken, het ruilen van werkdagen of bezetten van wisselende groepen. Pas nadat de maximale stretch allang gedaan is, worden met pijn in het hart groepen kinderen verdeeld als een collega ziek is of zijn kinderen een dag niet op school.

„Zes, vijf.." We staan naïef met onze handen voor onze ogen, terwijl het lerarentekort heel zorgelijk is voor de ontwikkeling van kinderen en een enorm effect gaat hebben op hun toekomstperspectief. We zien de structurele tekorten op onze scholen toenemen, met name op plekken waar kinderen goed onderwijsaanbod extra hard nodig hebben voor een gelijke kans in de wereld. Minder professionals moeten meer kinderen het allerbeste blijven bieden, tijd en kwaliteit komen op gespannen voet met elkaar te staan. Dat maakt het mooiste vak van de wereld minder aantrekkelijk.

„Vier, drie." En natuurlijk zoeken we naar andere organisatievormen, kijken we kritisch naar ons aanbod in minder onderwijstijd en de rol van de leerkracht, naar de inzet van meer en andere vakspecialisten of een beter samengaan van opvang en onderwijs.

„Twee, een.." We staken niet om geld of waardering, we willen onze zorgen over de toekomst van onderwijs aan onze kinderen niet langer verstoppen. 'It takes a village to raise a child', alleen als we samenwerken met ouders en anderen in onze omgeving gaat het ons lukken.

Staakt u donderdag en vrijdag met ons mee?

Annemarie Trouw
(Voorzitter college van bestuur Atlant Basisonderwijs)